Het Deens gastenvlaggetje weer in top

Na ons laatste bericht zijn we via een mooie zeiltocht door een stukje scheren van Zuid Zweden (ik noem het 'scheren' maar zo mag je ze, naar het schijnt, officieel niet noemen omdat de echte 'scheren' aan de oostkust van Zweden liggen) in Ronnebyhamn aangeland. We lagen op een eilandje met een hoog gehalte Villa Kakelbont-huizen. We hebben daar de beslissing genomen weer westwaarts te gaan om in een paar dagen, via voor ons reeds bekende plekken, Denemarken te bereiken waar we nog willen gaan rondtrekken.

Vanuit Ronnebyhamn hebben we de koers ingezet naar het mooie eilandje Hano. Ja, dat waar de bloemetjes op het toilet staan.... We zijn daar gemakkelijk heen gezeild met een fijn windje. De volgende dag was dat een beetje anders. Naar Simrishamn hadden we de wind tegen en werd ie halverwege de tocht best heftig. Dan is een rit van zo'n 30 zeemijlen best lang. Het voordeel is dat je de nacht daarna uitstekend slaapt en het geeft toch best een goed gevoel dat je zo duurzaam reist!
Omdat ik het even een beetje zat was hebben we een offdagje eraan geplakt in Simrisham en zijn we o.a. een stukje gaan treinen naar het achterland en hebben we de kunst van Gosta Werner bekeken. Daarna hebben we ons begeven naar de plaatselijke bottlestore en ons verbaast waren over het uitgebreide assortiment alcoholische dranken die je kunt kopen en die in prijs niet eens zoveel duurder zijn dan bij ons. We hebben onze voorraad dus weer op peil kunnen brengen.
Overigens: het Anderssons-bier bleek niet vindbaar...

De volgende twee dagen hebben we weer lange zeiltocht gemaakt. Eerst naar Ystad en vervolgens naar Hollvicken. Steeds tegen de westenwind in die zo mogelijk nog een tikkie woester was dan daarvoor. Om je een beeld te geven: het begint vrij rustig. Maar na ca anderhalf uur steekt de wind op, worden de 18 tot 20 knopen bereikt, en ben je ongeveer 3 uren lang beland in een kermisattractie als 'de hobbelende geit' waarbij af en toe een emmer zeewater over je heen gesmeten wordt...
Toch is het allemaal niet zo verschrikkelijk, hoor. De wind neemt na verloop van tijd altijd weer af. Hennie zorgt op tijd voor het reven van het grootzeil en het zetten van een klein fokje. Je droogt vanzelf weer op want de zon schijnt, de broodjes smaken extra lekker en bij binnenkomst in de haven heb je een heel voldaan gevoel en ga je lekker eten!

Afgelopen zondag zijn we vanuit Hollvicken met een zeer rustig windje in de rug (bijna saai) naar Kopenhagen gevaren. Leuk om die immense brug die de stad verbindt met Malmö zo van dichtbij te benaderen. Wij gingen er niet onderdoor maar voeren over de tunnel die het begin vormt aan de zijde van Kopenhagen. 'sAvonds hebben we afgemeerd in een haven aan de noordkant die midden in een kantorenwijk ligt en vlakbij een treinstation. Apart om vanuit alle rust van zuid Zweden nu in de stadse hectiek te bivakkeren. Vandaag flink op stap geweest en veel van de stad gezien. Nu uitgeteld in de kajuit dit verhaaltje schrijven.
En wat er morgen gaat gebeuren weten we nog niet.
Groeten vanuit Copenhavn!

11-7-18: Inmiddels een paar illustratieve foto's toegevoegd.